Bij klauwaandoening zoals zoolbloedingen, zoolzweren en wittelijndefecten is alleen bekappen niet voldoende. Dat meldt de Gezondheidsdienst voor Dieren op basis van Brits onderzoek.
In het onderzoek is gekeken naar de meest effectieve behandeling tegen de klauwaandoeningen. Daarbij is gekeken naar het herstel van witte lijn aandoeningen en zoolzwaren bij recente kreupelheid die door de aandoeningen is veroorzaakt.
De koeien van vijf bedrijven zijn elke twee weken bekeken en in het onderzoek meegenomen als er sprake was van plotselinge – niet chronische – kreupelheid en een zoolzweer of witte lijn aandoening aan één klauw. Het dier werd in het onderzoek opgenomen als ze de twee keren daarvoor geen aandoening hadden.
Na het normale bekappen werd één van de vier onderstaande behandelingen uitgevoerd:
- bekappen;
- bekappen + blokje onder de binnenklauw;
- bekappen + gebruik van een pijnstiller/ontstekingsremmer (NSAID);
- bekappen, blokje en gebruik van een pijnstiller/ontstekingsremmer (NSAID) .
De evaluatie van de behandeling is gebaseerd op een locomotiescore op dag 35, door een derde persoon die niet wist welke behandeling was toegepast. Gebaseerd op de locomotiescore was het aantal genezen koeien 11 van de 45 (24.4%) na alleen bekappen, 14 van de 39 (35.9%) na bekappen + blokje, 12 van de 42 (28.6%) na bekappen en gebruik van een pijnstiller/ontstekingsremmer en 23 van de 41 (56.1%) na bekappen + blokje en gebruik van een pijnstiller/ontstekingsremmer.
Uit dit onderzoek blijkt dat het verschil tussen bekappen (behandeling 1) en bekappen + blok + gebruik van een pijnstiller/ontstekingsremmer (behandeling 4) significant is. Een combinatiebehandeling leidt dus tot betere resultaten. In de analyse is verder rekening gehouden met het bedrijf, het lactatiestadium, de grootte van de laesie, het seizoen en de klauwverzorger. Dit werk suggereert dat de kans op genezing wordt gemaximaliseerd met een behandeling met pijnsteller en/of ontstekingsremmer in combinatie met bekappen en een blokje onder de binnenklauw en dan vooral bij acute kreupelheid en niet te ernstige gevallen.
Bron: GD
